Με τον γενικό περιορισμό (ελληνιστί λοκ νταουν !) που επιβλήθηκε και την αδυναμία πραγμάτωσης δραστηριοτήτων εκτός του σπιτιού, υπάρχει αρκετός χρόνος να κάθεσαι, να σκέπτεσαι και να ….. «φιλοσοφείς».
Έτσι, σκεπτόμουν π.χ., τι ευτυχία θα υπήρχε εάν η Ευρώπη, που ταλανίζεται από την πανδημία, ήταν ενωμένη όπως οι Η.Π.Α., όχι όμως με πρόεδρο έναν όπως ο Τραμπ που άφησε τον κορωνοϊό να σουλατσάρει και τώρα δεν συμμαζεύεται, αλλά, με πρόεδρο τον κ. Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει όραμα για μια αριστερή ριζοσπαστική Ευρώπη και πακέτο μέτρων για την έξοδο από την κρίση της πανδημίας.
Δεν είναι αστήρικτη η σκέψη μου αυτή, δεν είναι λόγια του αέρος. Στηρίζεται στην κρητική που κάνει ο κ. Τσίπρας στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της πανδημίας, καταλογίζοντάς του εγκληματική αμέλεια που οδήγησε τη χώρα στον δεύτερο γενικό περιορισμό (λοκ νταουν), καθώς και στο κορωνοπακέτο του ΣΥΡΙΖΑ για την υγειονομική και οικονομική αντιμετώπιση της πανδημίας. Δεδομένου δε του γεγονότος ότι και στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, τις χώρες της Ευρώπης «βράζει» ο κορωνοϊός και έχει κηρυχθεί γενικός περιορισμός, είναι φανερό ότι, κατά τον κ. Τσίπρα και οι ηγέτες των χωρών αυτών είναι ανίκανοι όπως ο Μητσοτάκης.
Εξ ου και η ιδέα να είναι ηγέτης της Ενωμένης Ευρώπης ο κ. Τσίπρας. Με την πρότασή του δε να ορισθεί υπουργός Υγείας κοινής αποδοχής, δηλαδή να τον εγκρίνει και αυτός (!!!), δείχνει την υψηλή ευθύνη και την ευαισθησία του για την υγεία του Ελληνικού Λαού και κατ΄ επέκταση των Ευρωπαίων. Φαντάζομαι δε μια Ενωμένη Ευρώπη με υπουργό Υγείας τον κ. Πολάκη και Πολιτικής Προστασίας τον κ. Καρανίκα (!!!). Ο κορωνοϊός θα λούφαζε.
Θεωρώ σκόπιμο, προς εξαγωγή συμπερασμάτων, να αναλύσομε τα προτεινόμενα από τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ μέτρα για την έξοδο από την κρίση, σε σχέση με τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έδωσε για το δεύτερο κύμα της πανδημίας περίπου 3,3 δισ. ευρώ.
Ο κ. Σταϊκούρας τα εξειδίκευσε ως εξής: 890 εκατ. στους εργαζομένους, 360 τους ανέργους, 1,7 δισ. στις επιχειρήσεις, 300 εκατ. σε αναστολές φορολογικών υποχρεώσεων.
Ο κ. Τσίπρας όμως πλειοδοτεί. Προτείνει να ληφθούν γενναία εμπροσθοβαρή μέτρα, για να προστατευθούν οι θέσεις εργασίας και το εισόδημα των εργαζομένων και να δοθεί ρευστότητα στην αγορά. Ισχυρίζεται επίσης πως η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο και ότι προχωράει με τη «λογική του βλέποντας και κάνοντας».
Τα προτεινόμενα από τον κ. Τσίπρα εμπροσθοβαρή μέτρα είναι: α) μοίρασμα σε κάθε οικογένεια ανεξαιρέτως και κάθε μήνα, 700 ευρώ ως επίδομα, β) πληρωμή από το κρατικό ταμείο κάθε μήνα σε κάθε εργαζόμενο το σύνολο του μισθού του (όσος και αν ήταν), γ) μοίρασμα σε όλες ανεξαιρέτως τις πληττόμενες επιχειρήσεις επιστρεπτέα προκαταβολή που χαρίζεται στο 100% και δ) απαλλαγή όλων των πολιτών από τους φόρους προς το κράτος. Επίσης, α) πρόσληψη μέσα σε μια νύχτα χιλιάδων μόνιμων γιατρών, νοσηλευτών, καθηγητών και οδηγών, β) αγορά στο πιτς φιτίλι εκατοντάδων αστικών λεωφορείων για να ριχθούν πάραυτα στους δρόμους, γ) χτίσιμο σε μια βδομάδα τόσων σχολείων ανά την επικράτεια ώστε να φτιάξουν παντού τάξεις των δεκαπέντε παιδιών και δ) γεννοβόλημα ΜΕΘ στα νοσοκομεία με ρυθμό πολυβόλου.
Θα σκεφτείτε ασφαλώς, που θα βρεθούν τα λεφτά για την πραγματοποίηση των παραπάνω μέτρων του κορωνοπακέτου. Τούτο για τον κ. Τσίπρα, είναι απλό. Από παλιά διαθέτει ένα λεφτόδενδρο (θυμηθείτε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης) που κατεβάζει από τα κλαδιά του χρήμα και το μοιράζει σε όποιον χάνει από την πανδημία.
Είναι βέβαιο ότι τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν επαρκούν για να νιώσει ασφαλής ο ταλαίπωρος Έλληνας πολίτης που έχει να σηκώσει κεφάλι από το 2010, πλην όμως, ο κ. Μητσοτάκης λέει: «τόσα έχω, τόσα δίνω, προσπαθώ να σε κρατήσω ζωντανό όσο διαρκεί η καταιγίδα». Ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχε πλειοδοσία από πλευράς αντιπολίτευσης, αλλά, το οικονομικό κορωνοπακέτο Τσίπρα θεωρώ ότι φέρνει γέλιο (ως αστεία επανάληψη του αλήστου μνήμης προγράμματος Θεσσαλονίκης).
Τέλος, ο κ. Τσίπρας αποδίδει μομφή στον κ. Μητσοτάκη (που υιοθέτησε και η κ. Γεννηματά) ότι δεν έχει σχέδιο και προχωρά με την τη «λογική του βλέποντας και κάνοντας».
Όλοι συμφωνούν ότι αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση που δεν έχει προηγούμενο στη σύγχρονη κοινωνία και που κανένας δεν γνωρίζει πώς και πότε θα την ξεπεράσουμε και δεν γνωρίζουμε αν είμαστε στην αρχή ή στο μέσον της κρίσης. Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί είναι κακό να προχωράς με τη λογική του «βλέποντας και κάνοντας», για να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση.
Θεωρώ ότι εάν προχωράς σε αχαρτογράφητα νερά, η καλύτερη πορεία είναι το «βλέποντας και κάνοντας». Οποιοσδήποτε νουνεχής ηγέτης έτσι ακριβώς θα αντιμετώπιζε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, για την οποία κανένας, σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί τους επόμενους μήνες, πότε θα έχουμε αποτελεσματική θεραπεία, πότε θα κυκλοφορήσουν υπεύθυνα τα εμβόλια, πώς θα συμπεριφερθεί η κοινότητα όταν αρθούν τα μέτρα της καραντίνας, ποια θα είναι η επίπτωση από το μερικό άνοιγμα της αγοράς, τι επίπτωση θα έχει το άνοιγμα των συνόρων κ.ο.κ.
Ο ιός δεν αναστέλλει βέβαια την πολιτική αντιπαράθεση. Είναι άλλο όμως η αντιπαράθεση και άλλο η σκόπιμη περιφρόνηση των δεδομένων μιας παγκόσμιας πανδημίας. Η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει διάθεση να εκμεταλλευθεί καταστροφολογικά την υγειονομική απειλή.
Ο καλοπροαίρετος κοινός νους καταλαβαίνει βεβαίως δυο βασικά πράγματα. Ότι, πρώτον, η κρίση είναι εξωγενής (άρα δεν ευθύνεται η κυβέρνηση) και πως αν δεν είχε σκάσει παγκοσμίως η πανδημία, σήμερα θα τα πηγαίναμε καλύτερα από την οκταετία 2010-2018.
Δεύτερον, ότι το κράτος δεν διαθέτει απεριόριστο χρήμα να μοιράσει σε όλο τον πληθυσμό (και ας λέει ο Τσίπρας).
ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΜΕΝΙΔΙΑΤΗΣ
Επιτ. δικηγόρος